Os nosos versos
A lúa é velliña,
de brancos cabelos,
de engurras de ouro
e de olliños cegos.
Anda polo mundo
sen ver a onde vai,
pois as estreliñas
lévana da man.
Ben envolta en néboas
hase de abrigar,
pois como vai vella
tense de coidar.
Cando na alta noite
brúa o temporal
a lúaa entre as tebras
tápase a tremar.
No hay comentarios:
Publicar un comentario